If I look back I'm lost

Ludzie nadają jej skrajne tytuły i mówią o niej różne rzeczy. Żaden z wysnutych na jej temat wniosków nie będzie w całości prawdziwy, ponieważ Dany jest typem samotnika i nikomu nie daje się poznać w stu procentach. Mimo wszystko, wszyscy zgadzają się ze sobą w jednej kwestii – Dracarys to osoba, która przede wszystkim pragnie zemsty.
Twardo stąpa po ziemi, gdyż uważa, że to jeden z niewielu sposobów na przetrwanie w tym okrutnym świecie. Nie marzy, nie buja w obłokach i nie zastanawia się co będzie jutro lub za sto lat, ale potrafi odpowiednio zaplanować wyprawę. Najbardziej jednak obchodzi ją chwila obecna. W kontaktach międzyludzkich jest chłodna, nieprzystępna i nieufna. Zbyt wiele śmierci przyszło jej oglądać, żeby przywiązywać się do innych osób. Przestała to robić, chociaż śmierć kolejnego członka jej oddziału wywołuje u niej poczucie osobistej porażki. Chciałaby ochronić wszystkich ludzi, ale nie jest jednoosobową armią i sama nie może wyjść naprzeciw wszystkim Tytanom, chociaż jej umiejętności są na wysokim poziomie. To pokazuje, że Dany ma wysokie poczucie własnej wartości i tego, co jest w stanie zrobić, a czego nie. Nie jest gwałtowną bohaterką, która rzuci się na pierwszego lepszego przeciwnika, bo czuje, że takie jest jej powołanie – wie na co może sobie pozwolić w walce i, że zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie od niej o wiele silniejszy. Z drugiej strony nie poddaje się, kiedy przychodzi mierzyć jej się z kimś na wyższym poziomie. Nie jest tchórzem, co pokazywała już wiele razy. To kobieta z silną osobowością i niełatwo jest ją złamać. Głęboko wierzy w swoje przekonania. Mówią, że jest oschła i niesamowicie szczera. To prawda, ponieważ Dracarys nie owija w bawełnę i wszystko przedstawia za pomocą rzeczywistości. Nie ukrywa nawet najbardziej okrutnej prawdy, bo uważa, że jest to pozbawione sensu. Wielu twierdzi, że Dany nie ma serca i jest maszyną zaprogramowaną tylko na zabijanie Tytanów. To łgarstwo. Wbrew wrażeniu, jakie sprawia jest człowiekiem jak każdy inny. Odczuwa i przeżywa, ale po prostu tego nie pokazuje, ponieważ wie, że musi być silna dla ludzi, którzy wierzą w nią i istnienie Korpusu Zwiadowczego, chociaż jej postawa nie jest tylko na pokaz. Nie ma zwyczaju dzielić się z innymi swoimi odczuciami, gdyż sądzi, że jest to zbędne. Najlepiej w ogóle nie rozmawiałaby z ludźmi na tematy, które nie dotyczą tego, co znajduje się za Murem.
Podobno jest zaślepiona swoją zemstą. W dużej części to prawda. Została zwiadowcą tylko dlatego, że pragnęła pomścić śmierć swojej rodziny oraz przyjaciół. Stara się jednak, żeby to pragnienie nie zamąciło jej umysłu. Zabijanie Tytanów jest dla niej najważniejsze, ale wie, że aby to robić musi zachować trzeźwość umysłu, dlatego stara się nie zatracić w żałosnym biegu po coraz większą liczbę zabitych przez nią bestii, które odebrały jej wszystko, co kochała.

Urodziła się na terenie Muru Maria, w dzielnicy Shiganshina jako trzecie dziecko Ivy i Johna Blake. Byli to dobrzy ludzie, którzy uprawiali rolę i żyli w przyzwoitych warunkach, starając się zapewnić swoim pociechom jak najlepsze podstawy do przyszłego rozwoju. Było ich ośmiu – Dracarys, jej o trzy lata starsza siostra Lisa, o siedem lat starszy brat Louie oraz ich wspólni przyjaciele - Elizabeth, Ella, Ronnel i Gavey. Dużo czasu spędzali razem. Każdego poranka o umówionej godzinie wychodzili na dwór i bawili się wspólnie aż do późnych godzin wieczornych. Sielanka trwała i nikt nie myślał o Tytanach, którzy czaili się za murami. Aż do czasu.
W roku 845, gdy zaatakowano Mur Maria, Dany obserwowała, jak jeden z tytanów pożera za jednym razem jej matkę i ojca. W tamtym momencie stała sparaliżowana, nie mogąc wykonać jakiegokolwiek ruchu. Najstarszy z rodzeństwa – Louie – jako jedyny potrafił zachować zimną krew i kazał uciekać swoim siostrom oraz nakazał im, aby w razie możliwości pomogły również reszcie grupy. Chłopakowi nie udało się uciec. Został pożarty. To samo stało się z Lisą, której Dany niestety nie była w stanie pomóc. Czarnowłosa ze łzami w oczach i trzęsąc się, biegła przed siebie w poszukiwaniu swoich towarzyszy. Udało jej się znaleźć wszystkich czterech. Wspólnie przetrwali i postanowili, że po osiągnięciu odpowiedniego wieku wstąpią do wojska jako zwiadowcy, aby mogli pomścić swoje rodziny. Ich przysięga rzeczywiście urzeczywistniła się. Szkolenie zajęło im około pięciu lat, a największymi umiejętnościami z całej piątki wykazywał się Ronnel. Wszyscy zostali przydzieleni do 90. Oddziału Kadetów i pomyślnie dostali się do Korpusu Zwiadowczego. Niestety na tym wydarzeniu zakończyło się ich życie pełne nadziei na lepszą przyszłość.
Dracarys stopniowo zaczęła tracić swoich najbliższych. Na jednej z kolejnych wypraw po wstąpieniu do grupy zwiadowczej Elizabeth została pożarta przez Tytana. Był to już trzeci, którego wygląd Blake wyryła sobie w pamięci. Przyjaciele poległej dziewczyny ciężko znieśli jej śmierć. Przez to wydarzenie chęć zemsty w ich sercach wzrosła jeszcze bardziej. Później było już tylko gorzej. Następnie na tej samej wyprawie za mur ich grupa pomniejszyła się o kolejne dwie osoby – Graveya i Ellę. Kolejnych dwóch Tytanów do zapamiętania. W końcu została ich dwójka – Dany i Ronnel, którego kobieta straciła rok temu, chociaż obiecała mu, że nie pozwoli mu umrzeć, tak jak pozwoliła przyjaciołom i rodzinie. W ten sposób Blake została sama. Jej determinacja oraz chęć zemsty powiększa się po każdej wyprawie, bo tam zawsze ktoś ginie. Po kilkunastu latach od wstąpienia do Korpusu Zwiadowczego została mianowana dowódcą jednego z pododdziałów, który nieoficjalnie wszyscy zwą Zefirem.